İdris Baba Türbesi, günümüzde Macaristan sınırları içinde, Peçuy şehrinde yer almaktadır. Tarihi kayıtlara göre, "Peçuy'da büdela'dan İdris Baba adı verilen bir meczub-ı ilahi vardı. O, birçok keramet ve velayeti zahir bir aziz idi. Hemen kabrinin üstüne bir kubbe yapılmış, baba o vakitler yaşıyordu. Peçuylu, onunla beraber 1000 senesinde Bosna beylerbeyi Hasan Paşa'nın yanına giderken karşılaştığına göre, İdris Baba XVI. yüzyılın sonlarında ya da XVII. yüzyılın başlarında vefat etmiş ve kabri üzerine kubbeli bir türbe yapılmıştır."

İdris Baba Türbesi, Macaristan'ın Osmanlı İmparatorluğu'ndan çıkmasının ardından 1693 yılında Cizvit tarikatı tarafından şapele dönüştürülmüştür. Bu dönüşüm sırasında, pencerelerden biri bozularak yarım yuvarlak çıkıntı şeklinde bir apsis eklenmiştir. Ancak yapının Hristiyanların ibadet yeri olarak kullanılması uzun sürmemiş, XVIII ve XIX. yüzyıllarda baruthane olarak da hizmet vermiştir. 1912-1913 yıllarında István Möller tarafından bir dereceye kadar restore edilmiştir. Bu restorasyon sırasında apsis kaldırılmış, ancak tepesindeki haç bırakılmıştır.

1917 yılında Budapeşte Mimarlık Okulu çalışmaları arasında bu ülkedeki Türk yapılarının asıllarını çizdirerek bir albüm şeklinde yayımlamış, İdris Baba Türbesi'nin de tasarım ve kesitleri çıkarılmıştır. Bu çizimler teknik açıdan mükemmel olmasa da, o dönemdeki hali gösteren önemli birer belge olarak değerlidir. İdris Baba Türbesi, 1961-1963 yıllarında bir kez daha onarım görmüş, bu restorasyon sırasında sandukanın bulunduğu yerde yapılan kazıda İdris Baba'nın iskeletine oldukça tam bir halde rastlanmıştır.

İdris, 1937 yılında Cezayir'in Kostantine ilindeki Ecole Primaire Supérieur'e öğretmen olarak atanmıştır. Bu görevi sırasında hazırlamaya başladığı doktora çalışmasını II. Dünya Savaşı sebebiyle bırakmak zorunda kalmıştır. 1946 yılının Aralık ayında Carnot Lisesi'nde Arapça öğretmenliğine atanmıştır. Bu okulda görev yaptığı süre boyunca Arap dili ve İslam medeniyeti konusunda derinlemesine bilgi edinme imkanı bulmuştur. 1951 yılında Paris Üniversitesi'ne bağlı Tunus Institut des Hautes Etudes'te öğretim görevlisi olarak atanmıştır. Maurice Gaudefroy-Demombynes, Georges Colin, Louis Massignon, William Marçais ve Robert Brunschving gibi şarkiyatçılardan büyük ölçüde faydalanmıştır.

1957 yılında Cezayir'e geçen İdris, Edebiyat Fakültesi'nde Batı Arap tarihi dersini okutmaya başlamıştır. Robert Brunschving'in tavsiyesiyle hazırladığı doktora tezini 1959 yılında tamamladıktan sonra fakültede Arapça derslerine girmiştir. Bunun yanı sıra Institut d'Etudes Islamiques ve Institut d'Etudes Politiques'te de ders vermiştir. 1962 yılında Cezayir'in özgürlük hareketi sırasında görev yaptığı fakültenin Bordeaux Üniversitesi'ne nakledilmesi üzerine Fransa'ya gitmiştir. Burada kaldığı on beş yıl boyunca Mağrib ve Endülüs tarihi üzerine araştırmalarını sürdürmüş, 28 Nisan 1978'de vefat etmiştir.

Mağrib ve Endülüs tarihiyle ilgili çalışmalarının yanı sıra, Arap dili, grameri, yazısı ve fonetiği üzerine de çalışmalar yapan İdris'in en önemli eseri, doktora tezi olan "La Berbérie orientale sous les Zirides, Xe-XIIe siècles" isimli kitabıdır (I-II, Paris 1962). Tunus tarihinde önemli yeri olan Zîrîler Devleti hakkındaki bu eser, Hammâdî es-Sâhilî tarafından "ed-Devletü's-Sanhâciyye" adıyla Arapça'ya çevrilmiştir (I-II, Beyrut 1992). İdris, Ebü'l-Kasım el-Lebîdî'nin "Menâkıbü Ebî İshâk el-Gabenyânî" ve Ebü't-Tâhir el-Fârisî'nin "Menâkıbü Muhriz b. Halef" isimli eserlerini Fransızca tercümeleriyle birlikte tek cilt halinde yayımlamıştır (Paris 1959). Ayrıca Venşerîsî'nin "Miyârü'l-muğrib" adlı eseri üzerinde çalışmış, bu eserden seçtiği fetvalar ışığında Batı İslam dünyasında evlenme konusunda analizler yapmıştır.

İdris'in çalışmaları, Arap dili ve İslam medeniyeti konusunda derinlemesine bilgi edinme ve bu bilgileri akademik dünyaya sunma açısından büyük önem taşımaktadır. Kendisinin yazıları ve araştırmaları, özellikle Mağrib ve Endülüs tarihi üzerine olan katkıları, günümüzde de değerini korumaktadır.